Marcin Rożek urodził się 8 listopada l885r,w Kosieczynie. Był synem Andrzeja Rożka - robotnika kolejowego i Katarzyny, z domu Andres. W l891r. rodzina przeprowadziła się do Zbąszynia a w 1893 do Wolsztyna. W 1900r. Marcin kończy naukę w szkole powszechnej w Wolsztynie i zaczyna naukę rzemiosła w Poznaniu u Piotra Gimzickiego, kamieniarza i sztukatora.
W latach 1904 - 1905 studiuje w Berlinie. W tym czasie otrzymuje stypendium Towarzystwa Pomocy Naukowej dla młodzieży niezamożnej im. Karola Marcinkowskiego. W latach 1905 - 1910 podejmuje studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, w klasie rzeźby prof. Erwina Kurza. Od 1910 do 1911 pogłębia swą wiedzę w Paryżu.
Później do 1913r. przebyta w Niedźwiedziu, u p. Mieczkowskich. Tam powstają rzeźby członków rodziny. W 1913r. Rożek wraca do Poznania i zamieszkuje u przyjaciela, Antoniego Rejmana -architekta. W roku 1916 wynajmuje mieszkanie z pracownią przy ul. Kochanowskiego w Poznaniu. W 1918r. Marcin wraz z bratem Józefem, bierze udział w Powstaniu Wielkopolskim, zostaje wcielony do I Ochotniczego Pułku Ułanów Wlkp.
W 19l9r. powstaje w Poznaniu Szkoła Sztuk Zdobniczych, której Rożek jest współzałożycielem i wykładowcą na Wydziale Rzeźby do 1920r. W latach następnych oddał się całkowicie twórczości. Do l930r. powstaje szereg rzeźb, płaskorzeźb i innych dzieł. Do najbardziej znanych należą: pomnik "Siewca" (dla Fabryki- Nawozów Fosforowych w Luboniu /l923/), sarkofag Karola Marcinkowskiego, popiersia pomnikowe (dla parków poznańskich)-Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki. Najbardziej znanym dziełem Rożka jest pomnik Bolesława Chrobrego w Gnieźnie /1929/.

W tym samym czasie powstają też rzeźby na Powszechną Wystawę Krajową w Poznaniu, symbolizujące rolnictwo, przemysł i leśnictwo. Na zamówienie Sejmu Śląskiego, w 1930r. Rożek rzeźbi popiersia działaczy śląskich: Karola Miarki, Józefa Lompy,Pawła Stalmacha, ks. Londzina /.
Szczytowym osiągnięciem artysty był Pomnik wdzięczności Serca Jezusowego w Poznaniu, który został odsłonięty w 1932r, a zniszczony przez hitlerowców.
W l933r. Rożek przenosi się na stałe do Wolsztyna, gdzie zamieszkuje w nowym domu, zbudowanym wg jego projektu. Tutaj dopiero mógł artysta oddać się całkowicie twórczości. Przyozdabia rzeźbami swój dom, rzeźbi polskich świętych na skarpę Katedry Gnieźnieńskiej, płaskorzeźbę "Św. Jerzy walczący ze smokiem". W 1936r. udaje się w podróż po Niemczech. W 1938r. powstaje głowa Karola Kurpińskiego, zdobiąca do dziś holl Opery Poznańskiej.
Wojna zastała artystę w Krobii, gdzie wykonywał cykl płaskorzeźb do drogi krzyżowej do kościoła. Jako przedstawiciel polskiej inteligencji twórczej, Rożek należał do warstwy ludzi, których faszyści niemieccy, postanowili wyniszczyć. Był on nie tylko artystą, ale również powstańcem wielkopolskim, za co znalazł się na liście osób poszukiwanych. Musiał uciekać, ukrywać się. Rożek przebywał kolejno w Poznaniu, Objezierzu, Tarnowie Podgórnym, gdzie jesienią 1941 r. został aresztowany i osadzony w osławionym Forcie VII w Poznaniu.
Nawet w ciężkich warunkach więziennych nie przestawał szkicować portretów współwięźniów. Nigdy nie podupadał na duchu, często pocieszał innych. Fanatyczny patriota, nie chciał nawet wolności przez wejście w układy z Niemcami. Nie skorzystał z przygotowanej dla niego ucieczki.
Za odmowę wykonania portretu Hitlera, Rożek zostaje przewieziony do Oświęcimia, gdzie zmarł z wycieńczenia 10 kwietnia 1944r.
Sylwetka moralna Marcina Rożka nie wymaga komentarzy. Powstaniec Wielkopolski, patriota, artysta rzeźbiarz, trwale zapisał się na kartach historii polskiej.